سفال های باستانی در دفینه یابی و گنج یابی

سفال های باستانی در دفینه یابی و گنج یابی

سفال های باستانی در دفینه یابی و گنج یابی

سفال های باستانی در هر دوره خصوصیات خودشون رو دارند

و سفال های باستانی هخامنشی بصورت خام بوده دارای نگاره در دوره اشکانی صنعت سفالگری پیشرفت میکند

و با استفاده از کوره ها آنها را پخته میکنند،

که بیشتر بدون نگاره هستند اما در زمان ساسانیان سفال ها هم دارای نگاره هستند،

و هم از ظرافت خاصی برخوردارند و هنر سفال در این دوره به شکوفایی میرسد،

و در اواسط دوره ساسانیان سفال ها لعاب دیده و لعاب دار میشوند که عمر سفال را بالا میبرده است.

سفال های باستانی و شناخت قدمت آن در دفینه یابی

تکنیک های ساخت سفال های باستانی :

پس از خشک شدن در هوا به مدت یک یا دو ساعت گلدان را میتوان با تراشیدن

با یک تکه کوچک پوسته صدف تیز شده نازک کرد

و شکل داد پس از این تراشیدن میتوان با استفاده از ناخن یا ابزاری مانند خرطوم،

چوب یا مهر چوبی، طرحی را اجرا کرد.

تکه سفال تزئین شده : گلدان ها باید حداقل دو هفته قبل از آماده شدن برای پخت در هوا خشک شوند.

مقطع کوره آتش باز : سبک ها و تزئینات در طول تاریخ ۲۵۰۰ ساله سفال بومی،

در آیووا تغییر کرده است با گذشت زمان تنوع بیشتری از گلدان ها،

کاسه ها، کوزه ها و بطری های آب برای عملکردهای مختلف ساخته شدند.

سفال های تزئین شده با طناب اواخر وودلند : بسیاری از سفال های Woodland

در مقایسه با سفال های ساخته شده توسط فرهنگ های بعدی کاملاً ضخیم هستند.

علامت گذاری پارچه روی سفال های باستانی : سرامیک‌های Great Oasis گلدانهای کروی شکل ،

و با پایه‌ های گرد هستند بدنه‌ های علامت‌ گذاری شده ،

روی بند ناف معمولاً بدون تزئین بودند،

اما لبه‌ های شیشه اغلب با طرحهای هندسی حکاکی تزئین میشدند.

لبه سفالی حک شده Great Oasis : سفالگران میل کریک انواع مختلفی از ظروف از جمله کاسه ها،

تابه های مستطیلی ته صاف، کوزه های بذر، بطری های گردن پهن،

بطری های آب کلاهدار، کوزه ها و اولاها (کوزه های آب دهان گشاد) را میساختند.

میل کریک شبیه دسته : کاسه فرم لبه و تزئین سرامیک گلنوود را متمایز میکند،

ظروف طوق دار با ضخیم کردن لبه با افزودن یک نوار اضافی از خاک رس (یقه) ساخته میشدند.

سه نوع ظروف سرامیکی اصلی و سفال های باستانی وجود دارد که عبارتند از :

سفالی

ظروف سنگی

چینی

که بر اساس خاک رس استفاده شده در ساخت آنها و دمای مورد نیاز برای پختن آنها طبقه بندی میشوند.

سفال های باستانی آسان ترین و همچنین نرم ترین نوع سفال است،

و در کمترین دما (معمولاً بین ۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ درجه سانتیگراد) گرم میشود،

این شامل مایولیکا، فایانس و دلفت است.

ظروف سنگی نوعی سفال متراکم تر است،

که در دمای بالاتر (بین ۱۱۰۰ تا ۱۳۰۰ درجه سانتیگراد) پخته میشود

علاوه بر این ظروف سنگی معمولا با لعاب پودر شیشه پوشانده میشوند،

و دوباره در دمای بالاتر پخته میشوند این باعث میشود .

که لعاب با بدنه رسی ترکیب شود و سطحی زجاجیه و غیر قابل نفوذ ایجاد کند.

در جایی که ظروف سفالی معمولا دارای رنگهای گاومیش تا قرمز تیره هستند،

ظروف سنگی از خاکستری تا گاومیش یا حتی سبز متفاوت است (مانند سلادون یا همان سبز بیدی)

چینی یکی بهترین و با ارزش‌ترین نوع باقی مانده میباشد ،

که از ظروف سنگی ظریف تر است هنگام ضربه زدن صدای زنگ ایجاد میکند،

و وقتی در برابر نور قرار میگیرد، شفافیت مشخصی دارد.